۱۰ دکلمه ولادت امام سجاد (ع) امام چهارم شیعیان

دکلمه ولادت امام سجاد (ع)

اگر به دنبال دکلمه برای ولادت امام سجاد (ع) هستید، این مقاله را از دست ندهید و تا انتها با مجله  اسکیمو، همراه باشید. امیدواریم لذت ببرید.

دکلمه تولد امام سجاد (ع)

چشمان منتظر خورشید، با خنده‌های تـو می‌خندد

آه ای تبسم روحانی، هستی به پای تـو میخندد

با واژه‌های گل و لبخند، دارد لب پدرت پیوند

باران بوسه که میگیرد، بابا برای تـو میخندد

بانوی شهر خدا حالا، در بر گرفته مسیحش را

دستان منتظر باران، با ربنای تـو میخندد

می آیی از گل و فروردین، از نص واقعه ‌ای شیرین

آری صحیف هفت اقلیم، با هر دعای تـو میخندد

ای پیر وصل مناجاتی، ای آنکه قبلۀ حاجاتی

در هر فراز مناجاتت، گویی خدای تـو می‌خندد

ای روح سجده! دل محراب، در حسرت قدمت بی ‌تاب

آری نسیم اجابت در، زلف رهای تـو می‌خندد

هرچند اهل زمین بودم، هرچند خاک‌نشین بودم

هربار گریه شدم دیدم، دست عطای تـو می‌خندد

یک بار دیگر از این کوچه، مثل نسیم گذر کردی

در صحن سینه مشتاقم، عطر عبای تـو میخندد

این شعر هجرت مـن بوده، از مروه‌ای نفس آلوده

در چشم‌های زلال بیت، دارد صفای تـو میخندد

 

دکلمه برای ولادت امام سجاد (ع)

بسته است همه ی پنجره ها رو به نگاهم

چندی ست که گم گشته ی در نیمه ی راهم

حس می کنم آیینه ی من تیره و تار است

بر روی مفاتیح دلم گرد و غبار است

از بس که مناجات سحر را نسرودم

سجاده ی بارانی خود را نگشودم

پای سخن عشق دلم را ننشاندم

یعنی چه سحرها که ابو حمزه نخواندم

ای کاش کمی کم کنم این فاصله ها را

با خمسه عشر طی کنم این مرحله ها را

بر آن شده ام تا که صدایت کنم امشب

تا با غزلی عرض ارادت کنم امشب

ای زینت تسبیح و دعا زمزمه هایت

در حیرتم آخر بنویسم چه برایت

اعجاز کلام تو مزامیر صحیفه است

جوشیده زبور از دل قرآن به دعایت

در پرده عشاق تو یک گوشه نشسته است

صد حنجره داوود در آغوش صدایت

از بس که ملک دور و برت پر زده گشته است

“پیراهن افلاک پر از عطر عبایت”

تنها نه فقط آینه در وصف تو حیران

باشد حجرالاسود الکن به ثنایت

من کمتر از آنم که به پای تو بیفتم

عالم شده سجاده و افتاده به پایت

دکلمه کوتاه ولادت امام سجاد (ع)

آمده نور دل خون خدا، سید الساجدین

روشنی بخش دل و جان حسین، زین العابدین

آمده نور ارض و سما، چارمین میر و امام ما

بر دو عالم تهنیت باد، مقدم امام سجاد

ولادت امام زین العابدین علیه السلام مبارک

 

دکلمه درباره ولادت امام سجاد (ع)

آمد از راه… امام دگری مثل علی

سر زد از خاک دوباره شجری مثل علی

خانه ی حضرت ارباب شده رشگ جنان

نور بارید ز روی قمری مثل علی

در مدینه ست ولی کعبه طوافش بکند

پر شده گوش جهان از خبری مثل علی

وارث چارم پیغمبر اسلام رسید

نایب شیرخدا بود سرانجام رسید

آبرو یافت دوباره گل گلزار حسین

رونق آمد به سراپرده ی بازار حسین

بانوی ملک عجم.. مادر با نام و نشان

شده دلباخته و حافظ اسرار حسین

زینت سجده و سجاده رسیده ز افق

تا شود آینه دار گل رخسار حسین

آمده آنکه چنان شیرخدا بت شکن است

مرد جنگی ست و آماده ی هر تن به تن است

خطبه ای خواند و او فاتح شامات شود

بس که مانند علی صاحب نطق و سخن است

علم کرببلا با نفسش باقی ماند

غیرت اللّه زمانه ست عمویش حسن است

آمده آنکه به هر شیعه مصلا بدهد

سینه چاکان حسین را تب بالا بدهد

آمده تا شود اسطوره ی هر گریه کنی

پای پرونده ی هر سینه زن امضا بدهد

آمده عزت اسلام شود یوم الابد

تا که بر سجده کنان معنی والا بدهد

 

دکلمه ولادت امام زین العابدین (ع)

من آمدم کلماتت به من زبان بدهند

زبان ساده ی رفتن به آسمان بدهند

من آمدم کلماتت مرا فرو ریزند

و مثل زلزله روح مرا تکان بدهند

به من که کور و کر و لال هستم و تاریک

مسیر چشمه ی نوری ز کهکشان بدهند

به من که گوشه ای از دوزخ خودم هستم

به قدرِ یک سرِ سوزن کمی امان بدهند

به من مجال ملاقات با خدا در شب

به من زبان سخن گفتن و بیان بدهند

چه می شود که درآیم ز پیله ام امشب

تمام صبح جهان را به من نشان بدهند؟

منِ سفالِ ترک خورده می شوم آرام

اگر برای شکستن به من زمان بدهند

تمام یافته هایم به لرزه افتادند

صدای تو…کلمات تو…بلکه جان بدهند

کجاست تا کلماتت مرا منا ببرند

برات مرقد شش گوشه ی جهان بدهند…؟

بریده ام…کلماتت کجاست ای باران!

که قدر تشنگی ام لحظه ای توان بدهند؟

دکلمه ولادت امام سجاد (ع) کوتاه

السلام ای سجده نورانی سجاده ها

السلام ای هم قبیله با دل افتاده ها

السلام ای رنج دیده در زمین کربلا

السلام ای دل بریده از همه دلداده ها

 

دکلمه ولادت امام سجاد (ع) طولانی

از سکوتم صدا درست کنید

ذکر یا ربنا درست کنید

ببرید و بیاورید مرا

بلکه از من گدا درست کنید

در دلم گر بناست خانه کنید

اول این خانه را درست کنید

می شود سنگ دستتان بدهم

می شود که طلا درست کنید

هر چه میل شماست تسلیمیم

یا خرابم و یا درست کنید

فقر ما را کسی درست نکرد

ای کریمان! شما درست کنید

شد اگر شکر، اگر نشد یک وقت

می نشینم تا درست کنید

بعد از آن که مدینه ام بردید

سفر کربلا درست کنید

از لب ما دعا نمی افتد

کربلا، کربلا نمی افتد

این قبیله همه شبیه هم اند

این کرم زاده ها چه با کرم اند

چه نیازی ست تا بزرگ شوند

در همان کودکی مسیح دم اند

زنده ام می کنند مثل مسیح

بر تن مرده ام اگر بدمند

همه آماده ی بلا هستند

جاده های عروج پیچ و خم اند

عاشقان بیشتر پی نامند

عاشقانی که عاشقند کم اند

عاشقان در نگاه آل علی

گر اسیرند باز محترم اند

دختران قبیله های عرب

خادم شهربانوی عجم اند

عجمی کرده اند جانان را

آبرو داده اند ایران را

ای مناجات تا خدا رفته

عرش را تا به انتها رفته

کیسه کیسه به شانه نان برده

خانه خانه سوی گدا رفته

بی تو معراج هم کسی برود

بی وضو محضر خدا رفته

بس که در حال سجده افتاده

رنگ پیشانی شما رفته

برکت می رسد غلامت اگر…

سر سجاده ی دعا رفته

محمل ما به گِل فرو رفته

محمل ما شکسته وا رفته

چاره ای کن برای ما ور نه

رمضان، آبروی ما رفته

آبرودار پنجم شعبان

دارد از راه می رسد رمضان

چه مقامی ست مادر تو شدن

مثل پروانه ی سر تو شدن

بال جبریلِ عرش مال خودش

راضی ام با کبوتر تو شدن

علی اکبر است و آرزوی

چند سالی برادر تو شدن

می شود برتر از سلیمان شد

ظرف یک روز نوکر تو شدن

این غلام سیاه را نفروش

کردم عادت به قنبر تو شدن

به خدای یگانه می ارزد

کشته ی نام اطهر تو شدن

پدرت هم به تو ولی می گفت

«بابی أنت یا علی» می گفت

آمدی و حسین خندان شد

همه جا جز بقیع چراغان شد

آمدی و به برکت نامت

نام جدت علی فراوان شد

مادرت شد عروس زهرا و

افتخارش نصیب ایران شد

آشنا با صحیفه اش کردی

هر که بر سفره ی تو مهمان شد

رمضان ماهِ سِرِّ شعبان است

رمضان شرح ماه شعبان شد

ابر و خورشید و ماه در کارند

خاکی از زیر پات بر دارند

تب تو تب نبود درمان بود

راویان تب تو بیمارند

دوستان قدیمی زهرا

به تو و مادرت بدهکارند

در اسیری مادرت حتی

از مقامات او خبر دارند

هر چه مِهریه اش گران باشد

باز قوم علی خریدارند

به غلامت بگو دعا بکند

این گرفتارها گرفتارند

با مناجات تو ملائکه هم

سر شب تا به صبح بیدارند

تا نگاهی به بالشان بکنی

از کرم خوش به حالشان بکنی

کاش میشد بنا درست کنند

گنبدی از طلا درست کنند

همه جای مدینه را نه، نه

لااقل پنج تا درست کنند

گرد و خاک بقیع را ببرند

تا برایم دوا درست کنند

شیعیان حاضرند با گریه

آستان تو را درست کنند

با النگوی دختران عجم

چند ایوانْ طلا درست کنند

سنگ ها می خورد بر سر تو

تا که شاید صدا درست کنند

عمه را زد ولی سر تو شکست

هم سر عمه هم سر تو شکست

ای مناجاتی سرای حسین

ذکر آمین ربنای حسین

ای تمام صحیفه ات شرح

آخرین ناله و دعای حسین

مقتل تو صحیفه ات باشد

داده ای شرح کربلای حسین

کاش مثل تو روضه خوان بشویم

تا اقامه کنیم عزای حسین

به زبان دعا بیان کردی

چه کشیدند بچه های حسین

آه تیر سه شعبه و حلق

طفل معصوم بی خطای حسین

الامان از حکایت زینب

وای از روز ماجرای حسین

چقدر کریه می کنی یعقوب

مژه ات ریخته برای حسین

بعد از آن که بدن مرتب شد

سر بنه روی بوریای حسین

روی قبرش نوشتی یا مظلوم!

لک روحی فدا ابا المهموم!

دکلمه ولادت امام سجاد (ع) برای مدرسه

پیشانى آفتاب دارى، آرى

در دیده‏ ى جان گلاب دارى، آرى

گل نغمه ى نور، از کلامت جارى است

سجادى و عشق ناب دارى، آرى

دعای او صفای جان است

حرز تمام شیعیان است

ما را نماید پیوسته امداد

آمد به دنیا امام سجاد

 

دکلمه زیبا برای ولادت امام سجاد (ع)

امشب رواق دیده را آذین ببندید

همراه اشک شوق خود چون گل بخندید

امشب فروغ آسمان ها را ببینید

نور چراغ کهکشان ها را ببینید

امشب سپهر زهد و تقوا ماهتابی ست

چون روز در شب آسمان ها آفتابی ست

امشب که اشک چشم من آئینه بسته

با ذوق، اشک شوق در چشمم نشسته

با اشک، شوق خویش را ابراز کردم

بر آسمان چشم دلم را باز کردم

دیدم تمام عرشیان را در سماوات

دارند بر درگاه لطف حق مناجات

جبریل می گوید که نور نور آمد

شیدائی آمد عشق آمد شور آمد

امشب مریدان شام میلاد مراد است

امشب دل آل رسول الله شاد است

ای دل حسین بن علی فرزند دارد

زین غنچه ی زیبا به لب لبخند دارد

ای اهل عالم زینت عباد آمد

من فاش گویم سید سجاد آمد

سجاده از او رنگ و بویی تازه دارد

اخلاص و تقوا آبرویی تازه دارد

وقت ولادت هم پر از شور نماز است

رخساره ی نورانیش نور نماز است

پیچیده در هفت آسمان راز و نیازش

پُل بسته تا عرش برین روح نمازش

عشق و محبت با دل او همنشین است

او مظهر تقوا و زین العابدین است

در هر دلی بذر ولایش ریشه دارد

آن دل برای حشر خود اندیشه دارد

مهرش کلید باغ فردوس خدا شد

هر کس ز مهرش شد جدا از حق جدا شد

آن کس که گردد ذره ی این مهر پر نور

روز جزا هم با همان نور است محشور

هر کس دلش پر می زند در صحن سینه

پروانه ی پرواز دارد تا مدینه

بر ما «وفائی» می رسد بوی مدینه

ای کاش ما را خواند او سوی مدینه

 

شعر ولادت امام سجاد (ع)

همه عالم شد، بهشت برین، به دنیا اومد سید الساجدین
شده نورانی، سما و زمین، به دنیا اومد سید الساجدین
به یُمن میلاد / گل زهرا شادیم

محبوب حریم حق تعالا آمد
تفسیر گر نور و تجلا آمد
در فصل شکفتنشن سروشی می‌ گفت
سجاده نشین عرش اعلا آمد