مادری با اهدای رحم به زنی که نمی‌شناخت امکان مادر بودن او را فراهم کرد

او در ابتدا از شنیدن این خبر به شدت ناراحت شد و هنگامی که به میانه دهه ۲۰ زندگیش رسید، اندوه او فقط بیشتر شد. دوستانش شروع به ازدواج کردن و بچه دار شدن و رفتن به حمام نوزدان کرده بودند.

اما در تابستان سال ۲۰۱۹ این اندوه جوانوویچ که در شهر بیلینگز در ایالت مونتانای آمریکا زندگی می‌کند، به امید تبدیل شد، هنگامی که شنید رئیس دانشکده پزشکی پن در دانشگاه پنسیلوانیا برای کارآزمایی بالینی «پیوند رحم برای ناباروری با فاکتور رحمی» (UNTIL) داوطلب می‌پذیرد.

جوانوویچ پس از ارزیابی گسترده وارد این کارآزمایی شد و در ماه دسامبر به او گفته شد که فردی سازگار برای اهدای رحم پیدا شده است.

اما شنیدن یک گزارش خبری درباره زنی که رحمش را در ایالت تگزاس اهدا کرده بود، الهامبخش خانم شریل سیچونسکی-اوربان شد که در شهر لانگ‌هورن پنسیلوانیا زندگی می‌کرد و مادر دو بچه بود تا تصمیم به اهدای رحمش بگیرد.

تیم جراحی مسئول پیش از عمل جوانوویچ دو پیوند موفق رحمی با استفاده از اهداکنندگان درگذشته انجام داده بودند.  این عمل نخستین پیوند رحم از اهداکننده زنده بود. پزشکان می‌گویند هنگامی اهدای عضو از یک فرد زنده مطرح است، باید مراقب دو نفر بود، هم اهداکننده و هم گیرنده.

در مجموع حدود ۱۰۰ مورد از پیوند رحم در سراسر جهان انجام شده است، نخستین مورد پیوند رحم در سال ۲۰۱۴ در سوئد انجام شد. کارآزمایی دانشکده پزشکی پن در اواخر سال ۲۰۱۷ انجام شد.

جراحی که برای برداشتن رحم خانم سیچونسکی-اوربان انجام شد، رحم‌برداری رادیکال تغییریافته  نام دارد و ۱۴ ساعت طول کشید و شامل گروهی بیش از ۱۰۰ نفر بود.

این رحم در عملی که حدود ۱۰ ساعت طول کشید، خانم جوانوویچ منتقل شد.

قدم بعدی برای جوانوویچ شامل کاشتن یکی از رویان‌های او در این رحم پیوندی بود. جوانوویچ پس از نخستین تلاش ناموفق در ماه اکتبر ۲۰۲۰ باردار شد.

جوانوویچ و سیچونسکی-اوربان با یکدیگر در تماس بودند و این تماس تا ملاقات نهایی در بخش مادران بیمارستانی که جوناکوویچ برای زایمان در آن بستری بود، ادامه یافت.

جوانوویچ می‌گوید: «می‌خواستم این فرشته را که به من فرصت بچه‌دار شدن داد، از نزدیک ببینم. احساس کردم که او را سالهاست که می‌شناسم. او برایم یک فرد غریبه نبود. من او را خواهر روحانی‌ام می‌نامم.»

 جوانوویچ دو روز بعد در ماه مه ۲۰۲۱ پسرش را به دنیا آورد.

جوانوویچ می‌گوید: «صادقانه احساس می‌کردم دارم رویا می‌بینم.و کلمات نمی‌تواند آن وضعیت را توصیف کنند. من مادر بودم. رابطه قوی با نوزادم پیدا کرده بودم. من هرگز نمی‌دانستم که می‌توانم شخصی را اینگونه دوست بدارم.»

او اکنون پس از به دنیا آوردن دومین پسرش به نام استسون در اکتبر گذشته امیدوار است تجربه او باعث شود که زنان دیگری که با ناباروری مواجه هستند، امیدوار بمانند.

او  می‌گوید: «هرگز امید را از دست ندهید. در ۱۵ سالگی به من گفتند هرگز نخواهم توانست بچه‌دار شوم. اما من هرگز امیدم را در این باره که می‌توانم روزی بچه‌دار شوم از دست ندادم. من فقط فرصتی را پیش آمده بودم، غنیمت شمردم و اکنون در اینجا هستم. من به خاطر داشتن شریل، خانواده‌مان، دوستانمان و پزشکان دانشکده پزشکی پن شکرگزار خداوند هستم.»

منبع:همشهری